Het verhaal van onze vrijwilligers: hun motivatie en de impact van hun werk

Met de missie om gratis geestelijke gezondheidszorg te blijven bieden, staan onze vrijwillige therapeuten centraal om dit mogelijk te maken door gratis therapiesessies te geven aan onze doelgroep. Onze therapeuten worden ondersteund door de professionele supervisie van ons coördinatieteam, bestaande uit klinisch psychologen Alex, Luciana, Johanna en maatschappelijk werker Vincent. Door middel van interviews met drie van onze vrijwillige therapeuten - Andreu, Amber en Veronica - ontdekken we de diepgaande impact die hun werk heeft gehad op henzelf en op de mensen die ze tot nu toe hebben ondersteund.

Amber en Veronica zijn beiden afgestudeerd en voormalig masterstudent aan ISEP, de universiteit waar Iguality's medecoördinator Alex professor is. Ze delen een interesse in holistisch welzijn, het belichamen van lichaam en geest en het benaderen van therapie vanuit dit perspectief. Amber, met eerdere ervaring als yogadocente, voelde zich geroepen tot de psychologie en deze interesse werd verder versterkt tijdens haar studie. Veronica, oorspronkelijk afkomstig uit Mexico, maakte de overstap van geneeskunde naar psychologie en verhuisde naar Barcelona om een aanvullende master af te ronden en haar toekomstige carrièremogelijkheden te vergroten. Andreu, een afgestudeerde MSc Psychologie aan de Universiteit van Barcelona (UB), werd door Vincent via LinkedIn benaderd voor mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen en reageerde meteen met "klinkt geweldig", klaar om aan de slag te gaan.

Andreu, die ten tijde van zijn interview actief aan een zaak werkte, geeft zijn visie op de essentiële kwestie van de psychologiepraktijk in Spanje in de private en publieke sector. Als gevolg van het moeizame proces om als nieuwe psycholoog de publieke sector te betreden, zo legde hij uit, was er een tekort aan betaalbare professionals en lange wachttijden voor patiënten.

"Sommige mensen krijgen misschien geen psycholoog of 'echte' therapie vanwege de lange wachttijden in de publieke sector, dus door dit te doen kan ik iemand helpen die deze kans helemaal niet zou krijgen... dit geeft voldoening."

Deze visie en bezorgdheid wordt gedeeld door zowel Veronica als Amber, die ook wijzen op de stijgende kosten van therapie in de huidige maatschappij en belangrijke gebieden voor toegang identificeren:

"Degenen die het niet wisten; degenen die het wel wisten en er toegang toe hadden maar het niet veel gebruikten, en degenen die het nodig hadden maar er geen toegang toe hadden."

Na de verschillende beperkingen waar alle drie op wezen, zou de doelgroep van de missie van Iguality, kwetsbare groepen die het risico lopen op sociale uitsluiting, worden gecategoriseerd in een groep mensen die het meest behoefte hebben aan psychosociale zorg, maar hier geen toegang toe hebben. Deel uitmaken van een programma dat deze toegang biedt, is de belangrijkste waarde en motivatie van Veronica's, Amber's en Andreu's vrijwilligerswerk. Het gedeelde en diepe gevoel van voldoening om dit te kunnen doen kwam duidelijk naar voren in hun antwoorden.

Bij Iguality bestaat een psychosociale ondersteuningscasus meestal uit 15 sessies over een periode, waarbij het coördinatieteam maandelijks supervisie geeft aan alle therapeuten samen. Supervisie biedt hen begeleiding, ruimte om zich te uiten en de mogelijkheid om perspectieven te delen met collega's. Dit is een gestructureerd ondersteuningsproces dat wordt uitgevoerd door professionals die werkzaam zijn in de geestelijke gezondheidszorg (1,2). Tijdens de interviews spraken alle therapeuten hun dankbaarheid uit voor het effectieve gebruik van de supervisie die ze naast hun werk kregen.

"Alleen het op jouw manier doen is misschien niet de juiste manier, het samen doen is beter".

Hoewel alle drie de vrijwilligers zich volledig bewust zijn van de positieve impact van hun werk, zijn er ook uitdagingen waar zij als therapeut mee te maken krijgen. Interessant genoeg was één van de problemen waarmee ze alle drie te maken kregen de wens om in het begin een onmiddellijke oplossing te bieden, terwijl bij therapie de eerste voor de hand liggende oplossing misschien niet in het beste belang van de gebruiker is. Dit komt omdat er meerdere sessies nodig zijn om de 'onderliggende problemen op het werk'.

Dit is vooral van toepassing wanneer factoren zoals diversiteit in cultuur of nationaliteit een rol spelen. De supervisie speelde hier een sleutelrol door waardevolle vragen toe te voegen om het probleem vanuit alle perspectieven beter te begrijpen, ook gezien het feit dat de vrijwilligersgemeenschap van Iguality een divers scala aan achtergronden heeft. Ondanks deze uitdagingen gaven de ondersteuning en de direct beschikbare supervisie hen de geruststelling dat ze zich 'verzorgd' voelden als vrijwilligerstherapeuten. De grondigheid van hun werk als vrijwilligerstherapeut zorgde niet alleen voor de noodzakelijke toegang voor degenen die dat nodig hadden, maar zorgde er ook voor dat dit op de meest uitgebreide en adequate manier gebeurde.

Toen ze verder reflecteerden op hun ervaringen, gaven ze ook aan hoe hun inspanningen als vrijwilligerstherapeut hun eigen ontwikkeling als professional hadden beïnvloed. Veronica, wiens visie op therapie die van een holistische kant is, genoot ervan dit meer in de praktijk te kunnen brengen (bijv. somatische therapieoefeningen) en beschreef ze als 'diep en mooi' omdat ze meer waren dan alleen gericht op de geest. Door te oefenen, versterkt door de beschikbare supervisie, vooral met Alex, deelde ze mee dat 'het me heeft geholpen om mezelf en mijn manier van therapie geven te vertrouwen en om trouw te zijn aan mezelf en niet te hoeven zijn zoals iemand anders'.

Ook Veronica en Andreu deelden dit sentiment sterk, omdat zij zagen dat hun werk een positieve weerslag had op hun eigen persoonlijke en professionele ontwikkeling.

"Weten dat ik er ben om te helpen en te luisteren geeft je de middelen om deel uit te maken van de oplossing".

In lijn hiermee was een ander gemeenschappelijk thema de waardering voor het voortdurende leerproces. Hun ervaringen hebben hen in staat gesteld waardevolle professionele vaardigheden te verwerven, zoals het leren dat er niet slechts één manier is om dingen te doen of dat het van het allergrootste belang is om de last van hun werk niet mee naar huis te nemen. Met andere woorden: het opbouwen van hun eigen veerkracht is een belangrijke en noodzakelijke set vaardigheden.

"Het is leuk om het proces van iemands vooruitgang te zien".

Het leerproces van de vrijwilligerstherapeuten benadrukte hun groei en de waarde van vrijwilligerswerk en de beloningen die het met zich meebrengt. Dit hielp hen niet alleen om meer over zichzelf te weten te komen, maar ook hoe ze in de toekomst verder wilden gaan. Voor zowel Andreu als Veronica vergrootte de impact van hun werk hun verlangen om vrijwilligerswerk te blijven doen naast ander werk. Andreu was nog aan het beslissen of hij de particuliere of openbare weg wilde opgaan, maar hij voelde ook dat hij graag verder zou gaan met een andere zaak na die waaraan hij werkte. De essentie van het bieden van toegang werd benadrukt via vrijwilligerswerk. Ze zeiden dat de beloning bestond uit de wetenschap dat ze konden bieden wat vandaag de dag nog steeds schaars is, vooral aan de meest kwetsbaren in de samenleving.

Veronica, die ten tijde van het interview al terug naar Mexico was verhuisd, was bezig haar sessies virtueel te beginnen met een nieuwe zaak, waardoor de servicecapaciteit van Iguality werd uitgebreid. Door haar reflecties deelde ze de betekenisvolle impact van vrijwilligerswerk die de ervaring haar had gegeven, en ze zou haar steun ook graag willen blijven bieden binnen haar eigen gemeenschap in Mexico. Terwijl ze een nieuwe weg insloeg via HR en haar psychologische expertise gebruikte in haar nieuwe fulltime baan, koos Amber er ook voor om te blijven werken aan nieuwe cases voor Iguality. Zo heeft zij, zonder de druk van het systeem, het werk van een psycholoog voor zichzelf levend gehouden en op een zinvolle manier een bijdrage blijven leveren.

De interviews met Andrue, Amber en Veronica hebben geholpen om meer licht te werpen op hun werk, hun begeleiding en de impact die het op hen heeft gehad, zowel persoonlijk als professioneel. Elk met hun eigen achtergrond, motivatie en aspiraties voor de toekomst, deelden ze een sterk gevoel - de beloning van de impact die hun vrijwilligerswerk heeft gehad en nog steeds heeft op hun gemeenschap. Het verbreden van de toegang tot geestelijke gezondheidszorg voor kwetsbare groepen, vooral degenen die het risico lopen op sociale uitsluiting, is de missie van Iguality om door te gaan. De vrijwillige therapeuten, ondersteund door het coördinatieteam, maken dit mogelijk. Deze blog zal binnenkort worden gevolgd door interviews met de begunstigden van Iguality en hun verhalen over de impact die het op hen heeft gehad.