De stage-ervaring van Maria bij Iguality

"Ik begon mijn stage bij Iguality in november 2023 en verhuisde naar Barcelona voor de stage van vijf maanden. Nadat ik mezelf vertrouwd had gemaakt met hoe Iguality werkt en de tools die ze gebruiken, met de hulp van Vincent, had ik mijn eerste vergaderingen met de rest van het team om elkaar te leren kennen en ons werk samen te plannen."

Aan het begin van de stage werd mij gevraagd een persoonlijk ontwikkelingsplan te schrijven waarin ik doelen identificeerde die ik wilde bereiken tijdens mijn ervaring als stagiair klinische psychologie bij Iguality. Over het algemeen waren mijn doelen om meer ervaring op te doen met het geven van advies, inzicht te krijgen in het werken bij een NGO, te ervaren hoe het is om buiten mijn thuisland te wonen en ervaring op te doen met bewustmaking en belangenbehartiging.

Op dagelijkse basis werk ik gedeeltelijk op afstand. Ik heb tweewekelijkse vergaderingen met Vincent, waar we bespreken hoe de stage verloopt, soms mijn persoonlijk ontwikkelingsplan bijwerken en toekomstige taken bespreken. Deze vergaderingen zijn erg nuttig om mij door mijn reis te leiden en het werk dat ik toegewezen krijg is erg flexibel, afhankelijk van mijn beschikbaarheid.

In het begin was ik een beetje huiverig om op afstand te werken, omdat het iets was wat ik nooit eerder had gedaan en ik niet graag veel tijd alleen of thuis doorbracht. Maar ik heb geleerd dat ik het eigenlijk wel leuk vind om soms alleen te werken, ook al is dat niet verplicht. Ik ga vaak naar cafés of bibliotheken om te werken, soms met vrienden die hun werk doen, wat me helpt om productiever te zijn. Wat ik ook heel positief vind aan werken op afstand is dat de uren heel flexibel zijn en dat het niet verplicht is om vaste uren per dag te werken of om elke dag op hetzelfde tijdstip te beginnen en te eindigen. Gek genoeg ben ik een heel georganiseerd persoon die graag vaste uren en kleine veranderingen in mijn schema heeft, maar ik heb ook geleerd om me aan te passen aan elke dag andere uren, wat ik heel positief vind.

Ik heb ook tweewekelijkse supervisiesessies met Luciana, mijn klinische case supervisor. Tijdens deze bijeenkomsten, die meestal face-to-face zijn, deel ik de casussen waaraan ik werk en mijn twijfels, zodat ze me kan helpen om een strategie en een manier van klinische interventie te bepalen. Ik krijg ook bibliografieën om te lezen, wat geweldig is, en ik word ook aangemoedigd om zelfstandig te lezen. Zo heb ik literatuur kunnen lezen en ben ik veel meer te weten gekomen over migranten en vluchtelingen.

Ik volg momenteel twee casussen, één persoonlijk en één online. De sessies vinden wekelijks plaats, dus ik heb elke week een sessie met elke patiënt. Na de sessie vul ik altijd een samenvattingsformulier in waarop ik noteer wat er tijdens de sessie is gebeurd, of er sprake was van veiligheidsrisico's en schrijf ik een korte beschrijving van de sessie, wat alle vrijwillige therapeuten bij Iguality ook doen.

Als onderdeel van mijn stage schrijf ik ook een gedetailleerder verslag van elke sessie. In deze rapporten (die naamloos zijn geschreven om de vertrouwelijkheid niet te schenden) neem ik een aantal thema's op. Ik begin met het schrijven over de voorbereiding en planning van de sessie, daarna schrijf ik in zijn geheel over het verloop van de sessie, waarbij ik aangeef of er taken waren die door de patiënt moesten worden uitgevoerd, of er beoordelingsinstrumenten waren en welke technieken er werden gebruikt. Ten slotte reflecteer ik op hoe ik mij voelde tijdens de sessie en op de ontwikkeling van de casus, waarbij ik mijn mening en toekomstige aanpak geef.

Naast de supervisiebijeenkomsten met Vincent en Luciana, heeft Iguality ook maandelijkse supervisiebijeenkomsten met het mentale gezondheidsteam, waar elke vrijwilliger meestal zijn casus presenteert om meningen en strategieën van andere psychologen te krijgen. Aan de andere kant, buiten de context van Iguality, woon ik ook de wekelijkse supervisiebijeenkomsten bij van Alex (co-coördinator van Iguality) met ISEP-studenten die ook Iguality-patiënten hebben.

Naast de klinische context ben ik ook betrokken bij het communicatiewerk voor Iguality. Ik heb minstens een keer per maand een persoonlijk gesprek met Lucy, waar we brainstormen over ideeën voor Instagram-posts en deze vervolgens in praktijk brengen. Ik heb ook gewerkt aan posts voor de Iguality blog. Tot nu toe heb ik twee evenementen bijgewoond die door andere NGO's werden georganiseerd (ik ging naar het 20-jarig jubileum van ACATHI en het Kudwa-evenement). Ik ben ook bezig met het maken van een vrijwilligersgids, om toekomstige Iguality vrijwilligers te helpen. Ik heb ook deelgenomen aan een training over LGBTQ + en diversiteit gegeven door ACATHI. Tot slot woon ik ook Iguality's maandelijkse Comms, CSR & Fondsenwerving vergaderingen bij en ik heb ook twee vergaderingen bijgewoond van de UNHCR mentale gezondheid referentiegroep.

Wat betreft mijn ervaring met het leven buiten mijn eigen land: hoewel het een uitdaging is, heb ik het er erg naar mijn zin. De stad Barcelona is ongelooflijk en met zoveel internationale mensen die hier wonen, is het relatief makkelijk om nieuwe mensen te ontmoeten en vrienden te maken. Het is een stad waar altijd dingen gebeuren en er is nooit een tekort aan nieuwe en leuke plannen om Barcelona beter te leren kennen en ervan te genieten. Tot nu toe heb ik mijn Spaans en mijn vermogen om me aan te passen aan nieuwe situaties echt verbeterd.

Dus wat betreft mijn persoonlijke ontwikkelingsplan en mijn doelstellingen aan het begin van de stage, kan ik zeggen dat ze tot nu toe allemaal gehaald zijn. Ik heb veel geleerd en meer ervaring opgedaan als klinisch psycholoog, ik heb ervaring opgedaan in bewustwording en belangenbehartiging, ik heb meer geleerd over de context van het dagelijks werken in een NGO en ik heb meer over mezelf geleerd en ben veel gegroeid als persoon, terwijl ik Barcelona heb leren kennen en in deze geweldige nieuwe stad heb gewoond!