Vraag en antwoord met Juan David García González over de gemeenschap en de geestelijke gezondheid van mannen

Juan David, vertel ons eens hoe en waarom je voor het eerst in contact kwam met Iguality?
Ongeveer een jaar geleden maakte ik veel mee: uitdagingen op het werk, een relatiebreuk, wat familiedruk. Alles gebeurde tegelijk en ik voelde me behoorlijk alleen. Zelfs als je vrienden hebt, kun je nog steeds het gevoel hebben dat je alles alleen draagt.

Toen dacht ik: "Oké, ik heb hulp nodig."

Ik zag dat Iguality een documentaire vertoonde over de geestelijke gezondheid van mannen en omdat ik het relevant vond voor mijn situatie, besloot ik erheen te gaan. Ik had Vincent (oprichter en coördinator van Iguality) al eerder ontmoet via een andere ngo waarmee hij samenwerkte, en toen ik hem op het evenement zag, voelde het perfect. Het voelde alsof ik op de deur klopte en er iemand voor me stond.

Welke ondersteuning heb je ontvangen via Iguality?

Ik nam contact op met Iguality en doorliep de aanvraagprocedure voor geestelijke gezondheidszorg. Ze stelden een paar vragen over mijn situatie – waarom ik ondersteuning nodig had, over mijn financiële situatie – en vervolgens koppelden ze me aan een vrijwilliger. Ik kreeg 15 therapiesessies, één per week.

Die sessies hebben me enorm geholpen. Ik voelde de verandering, beetje bij beetje, elke week. Alleen al de mogelijkheid om met iemand te praten en gehoord te worden, maakte een enorm verschil.

Vertel ons over je verhuizing naar Spanje en welke impact dit heeft gehad op je geestelijke gezondheid?

Toen ik zeven jaar geleden vanuit Colombia naar Spanje kwam, was ik meteen verkocht. Ik was hier maar voor een weekendje, maar besefte meteen: 'Oh, hier wil ik wonen'. Ik ging terug naar huis om mijn spullen te pakken en verhuisde kort daarna hierheen. Hoewel ik het hier geweldig vind, was het soms moeilijk. Toen ik aankwam, had ik geen netwerk en kon ik mijn diploma niet laten valideren. Ik moest helemaal opnieuw beginnen: ik deed al het werk dat ik kon vinden. Meestal fysieke banen zoals in de bouw of schoonmaak.

Omdat ik zo blij was om hier te zijn, verwelkomde ik deze ervaringen als onderdeel van de uitdaging. Maar het was niet altijd even makkelijk. Het kan je doen twijfelen aan wie je bent en waar je thuishoort. Vooral als je ver weg bent van je vrienden, familie, cultuur en steunsystemen. Je kunt je dan echt alleen voelen. Daarom zijn de ruimtes en communities zoals die van Iguality zo belangrijk. Het ontmoeten van mensen die je helpen je erbij te voelen, kan je helpen een community te vinden en je plek daarin te vinden.

Wat betekent geestelijke gezondheid voor jou?

Mentale gezondheid is een heel belangrijk onderdeel van het leven en iets wat we als mannen vaak vergeten. Vooral mannen uit de Latijns-Amerikaanse cultuur staan onder druk om altijd sterk te zijn. Je wordt niet geleerd om over emoties te praten of je kwetsbaar te voelen. Maar we zijn mensen. We kunnen huilen, we kunnen liefde voelen, verdriet – wat het ook is, het is oké.

Omdat ik ben opgegroeid tussen vrouwen, heb ik altijd voeling gehad met die kant van mezelf en weet ik hoe ik kwetsbaar kan zijn en kan zeggen wanneer ik hulp nodig heb. Toch is het niet makkelijk.

Een goede mentale gezondheid betekent dat je jezelf de tools geeft om uitdagingen het hoofd te bieden. Het betekent dat je relaties kunt opbouwen, je sterk kunt voelen, maar ook om hulp kunt vragen wanneer je die nodig hebt.

Welke invloed heeft de steun van Iguality op jou en je relaties met anderen gehad?

Heel veel. Ik denk dat een van de belangrijkste dingen die Iguality me heeft geleerd, luisteren is. Vroeger probeerde ik dingen soms te snel op te lossen of advies te geven. Nu heb ik geleerd dat mensen soms gewoon ruimte nodig hebben om te praten. Je moet er gewoon zijn en echt naar ze luisteren.

Nu stellen mijn vrienden, vooral mijn mannelijke vrienden, zich open voor me. En ik denk dat dat komt omdat ze zich veilig voelen. Ze voelen zich begrepen. Ik probeer ze niet te vertellen wat ze moeten doen. Ik luister gewoon.

Heeft het invloed gehad op de manier waarop je met andere mensen omgaat?

Ja. Het heeft me geholpen opener te worden, maar ook bewuster van de behoeften en grenzen van anderen, en ook van die van mezelf. Ik ben een gemeenschap om me heen gaan opbouwen – gebaseerd op wie ik wil zijn en wie ik om me heen wil hebben – maar nu kan ik me ook alleen op mijn gemak voelen. Ik weet dat ik er niet altijd voor anderen hoef te zijn, maar als ik er wel ben, wil ik er zijn met aanwezigheid en zorgzaamheid.

Hoe zou u de rol die Iguality in uw leven heeft gespeeld, beschrijven?

Als ik aan Iguality denk, is dankbaarheid het eerste woord dat bij me opkomt. Ik klopte op de deur en er was iemand. Nu wil ik iets terugdoen. Al is het maar een klein beetje, ik probeer altijd iets terug te doen voor anderen. Ik doe nu mee aan een aantal van de Iguality-sportactiviteiten: wandelen, voetbal en hardlopen. Ik probeer nieuwe mensen te verwelkomen zoals ik zelf ben verwelkomd. Die kleine daad kan iemands hele ervaring veranderen.

Is er nog iets anders dat u wilt delen over wat u van dit proces hebt geleerd?

Ik heb geleerd dat echte verandering plaatsvindt wanneer mensen delen wat ze hebben meegemaakt. Als je iets meemaakt en ervan leert, kun je dat doorgeven. Dat is wat ik probeer te doen. Ik ben nog steeds aan het leren, maar ik wil deel uitmaken van die cyclus van steun en groei.