Ορισμοί της βλάβης

Πριν υπεισέλθουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι σημαίνουν οι διάφορες έννοιες που σχετίζονται με την πολιτική αυτή.

Αυτοτραυματισμός

Τι είναι αυτό;
Ο αυτοτραυματισμός είναι μια σκόπιμη συμπεριφορά που θεωρείται επιβλαβής για τον εαυτό του. Συνήθως θεωρείται ο άμεσος τραυματισμός των δικών του δερματικών ιστών συνήθως χωρίς αυτοκτονική πρόθεση. Άλλοι όροι όπως κοπή, αυτοτραυματισμός και αυτοακρωτηριασμός έχουν χρησιμοποιηθεί για οποιαδήποτε αυτοτραυματική συμπεριφορά ανεξάρτητα από αυτοκτονική πρόθεση. Παρόλο που ο αυτοτραυματισμός είναι εξ ορισμού μη αυτοκτονικός, μπορεί να είναι απειλητικός για τη ζωή. Οι άνθρωποι που αυτοτραυματίζονται είναι πιο πιθανό να πεθάνουν από αυτοκτονία, ενώ ο αυτοτραυματισμός απαντάται σε 40-60% των αυτοκτονιών. Παρόλα αυτά, μόνο μια μειοψηφία όσων αυτοτραυματίζονται έχουν αυτοκτονικές τάσεις.

Γιατί να συμβεί αυτό;

• Η επιθυμία για αυτοτραυματισμό είναι κοινό σύμπτωμα ορισμένων διαταραχών προσωπικότητας. Τα άτομα με άλλες ψυχικές διαταραχές μπορεί επίσης να αυτοτραυματιστούν, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, κατάχρηση ουσιών, διαταραχές της διάθεσης, διατροφικές διαταραχές, διαταραχή μετατραυματικού στρες, σχιζοφρένεια, διασχιστικές διαταραχές και δυσφορία φύλου.
• Οι μελέτες παρέχουν επίσης ισχυρή υποστήριξη για τη λειτουργία της αυτοτιμωρίας και μέτρια στοιχεία για τις λειτουργίες της αντι-αποσύνδεσης, της διαπροσωπικής επιρροής, της αντι-αυτοκτονίας, της αναζήτησης αισθήσεων και των διαπροσωπικών ορίων. Ο αυτοτραυματισμός μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε άτομα με υψηλή λειτουργικότητα που δεν έχουν υποκείμενη διάγνωση ψυχικής υγείας.
• Τα κίνητρα για τον αυτοτραυματισμό ποικίλλουν. Ορισμένοι τον χρησιμοποιούν ως μηχανισμό αντιμετώπισης για να ανακουφίσουν προσωρινά έντονα συναισθήματα όπως άγχος, κατάθλιψη, στρες, συναισθηματικό μούδιασμα ή αίσθηση αποτυχίας. Ο αυτοτραυματισμός συνδέεται συχνά με ιστορικό τραύματος, συμπεριλαμβανομένης της συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης.
• Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία του αυτοτραυματισμού, οι οποίες επικεντρώνονται είτε στη θεραπεία των υποκείμενων αιτιών είτε στη θεραπεία της ίδιας της συμπεριφοράς. Άλλες προσεγγίσεις περιλαμβάνουν τεχνικές αποφυγής, οι οποίες επικεντρώνονται στην απασχόληση του ατόμου με άλλες δραστηριότητες ή στην αντικατάσταση της πράξης αυτοτραυματισμού με ασφαλέστερες μεθόδους που δεν οδηγούν σε μόνιμη βλάβη.

Πώς να αναγνωρίζετε τα συμπτώματα;
Αν γνωρίζετε ότι κάποιος αυτοτραυματίζεται, προσέξτε για σημάδια, όπως:

• ανεξήγητα κοψίματα, μώλωπες ή εγκαύματα από τσιγάρο - συνήθως στους καρπούς, τα χέρια, τους μηρούς και το στήθος
• να καλύπτονται πλήρως ανά πάσα στιγμή, ακόμη και σε ζεστό καιρό
• τραβώντας τα μαλλιά τους
• κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών
• αυτοαποστροφή και επιθυμία να τιμωρήσουν τον εαυτό τους
• μιλώντας για το ότι δεν ήθελε να συνεχίσει και επιθυμούσε να τελειώσουν όλα αυτά
• Αποσύρεστε πολύ και δεν μιλάτε σε άλλους.
• αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες ή μυστικοπάθεια σχετικά με το φαγητό
• ασυνήθιστη απώλεια ή αύξηση βάρους
• σημάδια χαμηλής αυτοεκτίμησης, όπως το να κατηγορούν τον εαυτό τους για τυχόν προβλήματα ή να πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετά καλοί
• σημάδια κατάθλιψης, όπως χαμηλή διάθεση, κλάμα ή έλλειψη κινήτρων ή ενδιαφέροντος για οτιδήποτε.

Βλάβη σε άλλους

Τι είναι αυτό;
Η ψυχική ασθένεια μπορεί μερικές φορές να συνδέεται με επιθετική ή βίαιη συμπεριφορά. Όμως, όταν λαμβάνουν αποτελεσματική θεραπεία, τα άτομα που ζουν με ψυχικές ασθένειες δεν είναι πιο βίαια ή επικίνδυνα από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Στην πραγματικότητα, είναι πιο πιθανό να βλάψουν τον εαυτό τους - ή να υποστούν βλάβη - παρά να βλάψουν άλλους ανθρώπους.

Γιατί να συμβεί αυτό;
Η βία δεν είναι σύμπτωμα της ψυχωσικής νόσου. Η σχέση μεταξύ ψυχικής νόσου και βίας είναι πολύπλοκη. Οι έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει μικρή σχέση μεταξύ ψυχικής νόσου και βίας όταν δεν εμπλέκεται η χρήση ουσιών. Ψυχωσικές ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια μπορεί μερικές φορές να συνδέονται με επιθετική ή βίαιη συμπεριφορά. Τα άτομα που ζουν με σχιζοφρένεια δεν είναι πιο βίαια ή επικίνδυνα από τον υπόλοιπο πληθυσμό, αν είναι:

• που λαμβάνουν αποτελεσματική θεραπεία
• να μην κάνει κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών.

Είναι πιο πιθανό να βλάψουν τον εαυτό τους παρά τους άλλους. Άλλες αιτίες βίας/επιθετικής συμπεριφοράς προς τους άλλους μπορεί να είναι διαταραχές συμπεριφοράς, όπως η αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας.

Πώς να αναγνωρίζετε τα συμπτώματα;
Υπάρχει μια ελαφρώς αυξημένη πιθανότητα κάποιος που ζει με ψυχωτική ασθένεια να είναι βίαιος εάν:

• δεν λαμβάνουν αποτελεσματική θεραπεία
• έχουν προηγούμενο ιστορικό βίας
• κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή άλλων ναρκωτικών
• παρουσιάζουν ενεργά ψυχωτικά συμπτώματα (και ανταποκρίνονται σε ψευδαισθήσεις ή παραληρητικές ιδέες)
• ενεργοποιούνται από φόβο (για παράδειγμα, αν νομίζουν ότι κινδυνεύουν)
• βιώνουν ψυχωτικά συμπτώματα για πρώτη φορά ή οι εμπειρίες είναι άγνωστες.

Τα άτομα που ζουν με σχιζοφρένεια είναι πιο πιθανό να εκφράσουν την επιθετικότητα, την ταραχή ή την απογοήτευσή τους προς τον εαυτό τους ή προς την οικογένεια και τους φίλους τους - σπάνια προς αγνώστους.

Αυτοκτονία

Τι είναι αυτό;
Αυτοκτονία σημαίνει να βάζεις τέλος στη ζωή σου. Μερικές φορές είναι ένας τρόπος για τους ανθρώπους να ξεφύγουν από τον πόνο ή τη δυστυχία. Όταν κάποιος βάζει τέλος στη ζωή του, λέμε ότι "πέθανε από αυτοκτονία". Μια "απόπειρα αυτοκτονίας" σημαίνει ότι κάποιος προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή του, αλλά δεν πέθανε.

Γιατί να συμβεί αυτό;
Οι ψυχικές διαταραχές (συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, της διπολικής διαταραχής, της σχιζοφρένειας, των διαταραχών προσωπικότητας, των αγχωδών διαταραχών), οι σωματικές διαταραχές (όπως το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης) και η κατάχρηση ουσιών (συμπεριλαμβανομένου του αλκοολισμού και της χρήσης και στέρησης βενζοδιαζεπινών) αποτελούν παράγοντες κινδύνου. Ορισμένες αυτοκτονίες είναι παρορμητικές πράξεις που οφείλονται σε άγχος (όπως από οικονομικές ή ακαδημαϊκές δυσκολίες), προβλήματα σχέσεων (όπως χωρισμοί ή διαζύγια) ή παρενόχληση και εκφοβισμό. Όσοι έχουν αποπειραθεί στο παρελθόν να αυτοκτονήσουν διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για μελλοντικές απόπειρες. Επίσης, άλλες προκλήσεις στη ζωή μπορεί να αποτελούν παράγοντες κινδύνου, όπως η προκατάληψη ή το στίγμα, η κακοποίηση, το πένθος, τα προβλήματα στέγασης, η απομόνωση, η πολιτισμική πίεση ή άλλες μορφές τραύματος.

Πώς να αναγνωρίζετε τα συμπτώματα;
Μερικοί άνθρωποι μιλούν ανοιχτά για τις σκέψεις αυτοκτονίας, αλλά πολλοί άνθρωποι κρατούν τα συναισθήματά τους κρυφά. Υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια που δείχνουν ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια. Συχνά βλέπετε πολλά προειδοποιητικά σημάδια να συμβαίνουν ταυτόχρονα. Ακολουθούν ορισμένα προειδοποιητικά σημάδια:

• Το άτομο μιλάει ότι θέλει να αυτοκτονήσει.
• Το άτομο χρησιμοποιεί περισσότερα ναρκωτικά ή αλκοόλ από ό,τι συνήθως.
• Το άτομο λέει ότι δεν έχει λόγο να ζει.
• Το άτομο φαίνεται πολύ φοβισμένο ή ανήσυχο.
• Το άτομο λέει ότι αισθάνεται ότι δεν υπάρχει διέξοδος από μια κατάσταση.
• Το άτομο δεν μπορεί να δει ελπίδα για το μέλλον.
• Το άτομο δεν θέλει να περνάει χρόνο με άλλους.
• Το άτομο δυσκολεύεται να ελέγξει το θυμό του.
• Το άτομο κάνει πράγματα που μπορεί να είναι επικίνδυνα και δεν σκέφτεται τι μπορεί να συμβεί.
• Η διάθεση του ατόμου αλλάζει σε μεγάλο βαθμό.

**Σημαντικό: **Οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουν να ρωτούν για τον αυτοκτονικό ιδεασμό λόγω της λανθασμένης πεποίθησης ότι μπορεί να αυξήσει τη συμπεριφορά, ωστόσο, είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι καλό να ρωτάτε και η έρευνα δεν δείχνει ότι μπορεί να αυξήσει τις αυτοκτονικές σκέψεις. Περισσότερα για το πώς και πότε να ρωτάτε μπορείτε να διαβάσετε εδώ.