Ερωτήσεις και απαντήσεις με τον Juan David García González σχετικά με την κοινότητα και την ψυχική υγεία των ανδρών

Χουάν Ντέιβιντ, πες μας λίγα λόγια για το πώς και γιατί συνδέθηκες για πρώτη φορά με το Iguality;
Πριν από περίπου ένα χρόνο, περνούσα πολλά: προκλήσεις στη δουλειά, έναν χωρισμό, κάποιες οικογενειακές πιέσεις. Όλα συνέβαιναν ταυτόχρονα και ένιωθα αρκετά μόνη. Ακόμα και όταν έχεις φίλους, μπορείς να νιώθεις ότι τα κουβαλάς όλα μόνος σου.

Τότε ήταν που σκέφτηκα, «Εντάξει, χρειάζομαι βοήθεια».

Είδα ότι το Iguality πρόβαλε ένα ντοκιμαντέρ για την ψυχική υγεία των ανδρών και, νιώθοντας ότι ήταν σχετικό με την περίπτωσή μου, αποφάσισα να παρευρεθώ. Είχα γνωρίσει τον Vincent (Ιδρυτή και Συντονιστή του Iguality) στο παρελθόν μέσω μιας άλλης ΜΚΟ με την οποία συνεργαζόταν, και όταν τον είδα στην εκδήλωση, ένιωσα ότι ήταν η τέλεια στιγμή. Ένιωσα σαν να είχα χτυπήσει την πόρτα και κάποιος να ήταν εκεί.

Τι είδους υποστήριξη λάβατε μέσω του Iguality;

Επικοινώνησα με το Iguality και ακολούθησα τη διαδικασία αίτησης για να λάβω υποστήριξη ψυχικής υγείας. Μου έκαναν μερικές ερωτήσεις σχετικά με την κατάστασή μου - γιατί χρειαζόμουν υποστήριξη, σχετικά με την οικονομική μου κατάσταση - και στη συνέχεια με συνέδεσαν με έναν εθελοντή. Έκανα 15 συνεδρίες θεραπείας, μία την εβδομάδα.

Αυτές οι συνεδρίες με βοήθησαν πολύ. Ένιωθα την αλλαγή, σιγά σιγά, κάθε εβδομάδα. Το να μπορώ να μιλάω σε κάποιον και να με ακούνε, έκανε τεράστια διαφορά.

Πείτε μας για τη μετακόμισή σας στην Ισπανία και πώς επηρέασε το ταξίδι σας στην ψυχική υγεία;

Όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Ισπανία από την Κολομβία πριν από επτά χρόνια, την ερωτεύτηκα ολοκληρωτικά. Ήμουν εδώ για να περάσω μόνο ένα Σαββατοκύριακο, αλλά αμέσως συνειδητοποίησα: «Α, εδώ θέλω να ζήσω». Επέστρεψα σπίτι μόνο και μόνο για να πακετάρω και μετακόμισα εδώ λίγο αργότερα. Παρόλο που μου αρέσει να ζω εδώ, ήταν δύσκολο κατά καιρούς. Όταν έφτασα για πρώτη φορά, δεν είχα κανένα δίκτυο και δεν μπορούσα να επικυρώσω το πτυχίο μου. Έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή — να κάνω όποια δουλειά μπορούσα να βρω. Κυρίως φυσικές δουλειές όπως κατασκευές ή καθάρισμα.

Επειδή ήμουν τόσο χαρούμενη που ήμουν εδώ, δέχτηκα με χαρά αυτές τις εμπειρίες ως μέρος της πρόκλησης. Αλλά δεν ήταν πάντα εύκολο. Μπορεί να σε κάνει να αμφισβητήσεις ποιος είσαι και πού ανήκεις. Ειδικά όταν είσαι μακριά από τους φίλους, την οικογένειά σου, τον πολιτισμό και τα συστήματα υποστήριξης. Μπορείς να νιώσεις σαν να είσαι πραγματικά μόνος σου. Γι' αυτό οι χώροι και οι κοινότητες όπως αυτές που προσφέρει το Iguality είναι τόσο σημαντικοί. Το να συναντάς ανθρώπους που σε βοηθούν να νιώθεις ότι είσαι ενταγμένος μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις την κοινότητα και τη θέση σου σε αυτήν.

Τι σημαίνει για εσάς η ψυχική υγεία;

Η ψυχική υγεία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής και κάτι που συχνά ξεχνάμε ως άνδρες. Ειδικά ως άνδρες από τη λατινοαμερικανική κουλτούρα, υπάρχει πίεση να είμαστε πάντα δυνατοί. Δεν μας έχουν μάθει να μιλάμε για συναισθήματα ή να νιώθουμε ευάλωτοι. Αλλά είμαστε άνθρωποι. Μπορούμε να κλάψουμε, μπορούμε να νιώσουμε αγάπη, θλίψη - ό,τι κι αν είναι, είναι εντάξει.

Επειδή μεγάλωσα περιτριγυρισμένη από γυναίκες, ήμουν πάντα σε επαφή με αυτή την πλευρά του εαυτού μου και ξέρω πώς να είμαι ευάλωτη και να λέω βοήθεια όταν χρειάζομαι. Παρόλα αυτά, δεν είναι εύκολο.

Καλή ψυχική υγεία σημαίνει να δίνεις στον εαυτό σου τα εργαλεία για να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις. Σημαίνει να μπορείς να χτίζεις σχέσεις, να νιώθεις δυνατός, αλλά και να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι.

Πώς έχει επηρεάσει εσάς και τις σχέσεις σας με τους άλλους η υποστήριξη από το Iguality;

Πολύ. Νομίζω ότι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μου έμαθε το Iguality ήταν πώς να ακούω. Παλιότερα, προσπαθούσα να διορθώσω τα πράγματα πολύ γρήγορα ή να προσφέρω συμβουλές. Τώρα, έχω μάθει ότι μερικές φορές οι άνθρωποι χρειάζονται απλώς χώρο για να μιλήσουν. Απλώς πρέπει να είσαι εκεί και να τους ακούς πραγματικά.

Τώρα οι φίλοι μου, ειδικά οι άντρες φίλοι μου, μου ανοίγονται. Και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή νιώθουν ασφαλείς. Νιώθουν ότι τους καταλαβαίνουν. Δεν προσπαθώ να τους πω τι να κάνουν. Απλώς ακούω.

Άρα έχει αλλάξει ο τρόπος που σχετίζεσαι με τους άλλους ανθρώπους;

Ναι. Με έχει βοηθήσει να γίνω πιο ανοιχτή, αλλά και να έχω μεγαλύτερη επίγνωση των αναγκών και των ορίων των άλλων, καθώς και των δικών μου. Έχω αρχίσει να χτίζω μια κοινότητα γύρω μου – με βάση το ποιος θέλω να είμαι και ποιους θέλω να έχω γύρω μου – αλλά τώρα μπορώ επίσης να νιώθω γαλήνη και μόνη μου. Ξέρω ότι δεν χρειάζεται να είμαι εκεί για τους άλλους όλη την ώρα, αλλά όταν είμαι, θέλω να εμφανίζομαι με παρουσία και φροντίδα.

Πώς θα περιγράφατε τον ρόλο που έχει παίξει το Iguality στη ζωή σας;

Όταν σκέφτομαι το Iguality, η λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι ευγνωμοσύνη. Χτύπησα την πόρτα και κάποιος ήταν εκεί. Τώρα θέλω να προσφέρω κάτι πίσω. Ακόμα κι αν είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι, προσπαθώ πάντα να προσφέρω λίγο στους άλλους. Έχω συμμετάσχει σε μερικές από τις αθλητικές δραστηριότητες του Iguality τώρα - πεζοπορία, ποδόσφαιρο και τρέξιμο. Προσπαθώ να καλωσορίζω τους νέους ανθρώπους όπως με καλωσόρισαν. Αυτή η μικρή πράξη μπορεί να αλλάξει ολόκληρη την εμπειρία κάποιου.

Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να μοιραστείτε σχετικά με όσα μάθατε από αυτή τη διαδικασία;

Έχω μάθει ότι η πραγματική αλλαγή συμβαίνει όταν οι άνθρωποι μοιράζονται όσα έχουν περάσει. Όταν περνάς κάτι και μαθαίνεις από αυτό, τότε μπορείς να το μεταδώσεις και στους άλλους. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Ακόμα μαθαίνω, αλλά θέλω να είμαι μέρος αυτού του κύκλου υποστήριξης και ανάπτυξης.